809. Nobre sentimento

"El sábado, sobre las cinco de la tarde, descargó sobre Santiago una tempestad que produjo varias desgracias. Dos trabajadores del campo se refugiaron en una cabaña a la cual acudió poco después a guarecerse un anciano de 70 años. Al verle llegar, uno de los primeros, observando que en la choza no cabían más de dos personas y movido por un noble sentimiento hacia el anciano, salió fuera para que éste ocupara su sitio. Apenas hecho esto, una chispa eléctrica dejó cadáveres a los que se encontraban en la choza, y medio asfixiado por el humo de los cuerpos al joven que acababa de salir."

(La Voz de Galicia. 30-5-1886)

Peculiar recompensa á nobreza do acto... (persoalmente, encántame o estilo literario das novas de fai cen anos)

Recomendación:

Moi apropiado para o desenlace da nova, este vídeo dos AC/DC, Thunderstruck, do álbum de 1990 "The razors edge".

797. A gusto do cliente

- Profe, ¿mañana tenemos examen, no? -preguntou a alumna-
- Si.
- Una duda... ¿vas a colgar hoy el examen en Internet?
- Mmmmmm...

Terei que empezar a preguntarme en serio se teño responsabilidades graves no fracaso educativo deste país? Tería servido de algo tomar unha medida como esa, sen dúbida innovadora no ámbito académico? O peor é que penso que a resposta á segunda pregunta é que non.

787. 42!

"... Los dos hombres se agitaron inquietos. La tensión era insoportable.
- En serio, no os va a gustar -observó Pensamiento Profundo-.
- ¡Dínosla!
- De acuerdo -dijo Pensamiento Profundo-. La Respuesta a la Gran Pregunta...
- ¡Sí...!
- ... de la Vida, del Universo y de Todo... - dijo Pensamiento Profundo.
- ¡Sí...!
- es... - dijo Pensamiento Profundo, haciendo una pausa.
- ¡Sí...!
- es...
- ¡¡¡...¿Sí?...!!!
- Cuarenta y dos -dijo Pensamiento Profundo, con calma y majestad infinitas-."

(Guía del autoestopista galáctico. Douglas Adams)

Feliz Día da Toalla a tod@s!
(e do Orgullo Friki, claro)

773. Unha sociedade práctica

"Por que imos mercar unha copia mala cando podemos mercar o produto orixinal polo mesmo prezo?"

Aquí temos unha das grandes verdades do mundo do consumo... ou unha análise dos resultados das eleccións de onte?

769. A votar! (con coidado)

"Tódolos animais son iguais, pero algúns son máis iguais ca outros"

Así de claro o vía Orwell en 1945, no seu caso referíndose ós totalitarismos, especialmente a Stalin, despois da decepción que para a súa mentalidade de esquerdas supuxo o xiro dictatorial que tomou a revolución rusa nas mans do líder soviético.

Hoxe en día, os ditadores daquela época son pasado, pero o que non é pasado é a ansia de poder e privilexio de algúns, e máis presente a distancia que existe entre a nosa clase política e os seus ignorados/gobernados, nós. Custa crer que vivimos nunha democracia. Unha democracia? Tal vez, pero tutelada, vendida e dirixida por xente que xa non representa ó pobo, senón a empresas, bancos e grupos de presión.

Despois desta introdución, poderiades supoñer que vou pedir que non vaiades votar, ou que o fagades en branco, ou nulo. Nada máis lonxe, para que estes animais do presente deixen de ser máis iguais que os outros, que somos dirixidos e mangoneados, o que temos que facer é votar, cada un por quen queira, pero votade. A miña opción está moi clara, e no seguinte vídeo hai unha sinxela explicación do dito antes:

Ademais, hai outra razón clara e de sentido común:

A quen demos queredes protestar polo que fagan despois os políticos se vós mesmos lles deixades saír elixidos sen mover un dedo para impedilo?

761. Borde!

Remata a semana, venres, última hora de clase. Imos recollendo a clase e alguén comenta:

- Profe, luns e martes imos de excursión. -ton de entusiasmo-
- Ah, ben.
- Non nos vas botar de menos? -ton meloso-
- Non.
- Oh, nin siquiera un pouquiño? -ton de dúbida-
- Non, por que?
- Mmmmm... -silencio tenso-

Estou lendo que a cidadanía, especialmente a xuventude, anda indignada. Será que debería ter sido algo máis diplomático cos meus alumnos?

757. Outra vaca no millo

"Habrá que habilitar créditos para reconstruir todo eso... y mira, por buscar alguna faceta positiva a la tragedia, a lo mejor se reactiva la industria de la construcción, por lo menos ahí, a nivel local".

(Isabel San Sebastián. Economista sísmica, e periodista en ratos libres)

Como dixo alguén: "Mellor estar calado e parecer tonto, que falar e despexar as dúbidas".

Desde este blog, vaia todo o ánimo posible ós cidadáns de Lorca.

751. O señor dos papeis

(Tódolos nomes, excepto o meu, son figurados, ou non, ía tan durmido que igual atino por casualidade. A historia é máis aterradora se se conta sen adornos literarios, crédeme, sei o que digo)

Pouco despois da saída do sol, cheguei ás terras de Mordor, aínda que por alí prefiren o nome de Delegación Provincial de Educación da Xunta de Galicia...

- Home, Suso! Canto tempo! Que tal che vai?...

Rebobinemos, calquera que teña entrado nas terras de Mord... Delegación Problablabla... sabe que isto é absolutamente imposible, e este blog é un exemplo de veracidade a seguir, así que empecemos outra vez:

- Ola, bos días!
Tic, tac, tic, tac, tic, tac, tic...
- Olaaa!
... tac, tic, tac, tic, tac, ...
- Eeeei, hoo!
- Ah, estabas aí. Dime, é que desde o outro lado do mostrador non te vira.
- Ola, mira, que teño un problema...
- Espera un momento. Antooón, ven aquí, que hai un pring...esto, alguén que quere facer unha consulta.
Tic, tac, tic, tac, tic,...
- Si, dime?
- Veño para consultar algo sobre o posuidor do anel de poder que os gobernará a todos.
- Siiiiiii?
- Non, pero a ver se así me facedes caso. O meu señor, Futurodirector, foi convocado onte por Sauron, perdoa, o inspector ***, porque parece que...
- Mellor vas a aquel mostrador de alí, o que pon "Inspección".
- Onde? O mostrador non pon nada.
- A placa que hai enriba do mostrador, pedazo... (aquí deberían figurar unhas amables palabras que me adicou, pero non coñezo ben a Lingua Negra, polo que teño medo de equivocarme e non porei nada)

Pois hala, a patear despachos!
- Ola, xove elfo, que desexas?
- O meu señor envíame para averiguar algo sobre o posuidor do anel de poder.
- Ese truco xa está moi visto. Proba con outro.
- E para preguntar por uns papeis que teñen que ver con Sau.. o inspector ***?
- Sshhh! Non menciones o nome do Señor dos Dons.
- Ah, desculpe, non sabía...
- Se prudente, xove elfo. Tiras por alí, cruzas aquela pasarela, e xa está o sacro nome nunha das portas.
- Ah, grazas.

Por fin, tras cruzar o longo corredor que conducía a Barad-dûr, aínda que o nome correcto sería Lugburz, alí estaba eu, ante a porta del, non usarei o nome do Señor Escuro de Mordor, é perigoso.
Toc, toc...
- Pasa, pequeno e miserable elfo.
- Bos días, oh, luz que alumea esta mañá!
- Menos peloteo e di que ves facer por aquí.
- Veño a averiguar algo sobre o posuidor do anel de poder.
- Queeeee?
- Non, realmente veño a consultar algo sobre uns papeis que lle pedíu onte vostede ó meu señor, Futurodirector, porque non lle chegaran.
- Ah, bueno, daquela nada... dime entón.
- Como ía dicir, os papeis que vostede pedíu ó meu señor foron depositados na entrada de Minas Tirith e recollidos alí por un orco que tiña que traelos aquí fai xa unha lúa.
- Como? Fai tres semanas e aínda non os teño? Desde outra Delegación Provincial?
- Si, mire. Teño aquí a referencia do rexistro de saída, unha semana máis tarde.
- E logo... o teu señor, non terá outra copia con el?
- Pois non, tería que facer unha expedición a Pontev... Minas Tirith e andamos moi liados cunha invasión de trolls que están asediando a muralla da nosa fortaleza.
- Ben. Imos ver. Ven comigo, insignificante piltrafa.

Chegamos xunto á administrativa da zona de despachos de Barad-dûr.
- A ver, que me di este ser lamentable que fai días saíu de Minas Tirith unha misiva para min de parte dun tal Futurodirector, que parece que fai quince días foi enviada por un mensaxeiro.
- Pois non lle sei, mire.
- E onde pode estar? -inquiriu o Facedor dos Aneis-.
- Pois... a ver, por aquí teño uns cuantos papeis que non sei de quen son -dixo a administrativa ollando para a súa mesa, mesa tan impoluta que parecía sacada dun anuncio de limpadores do fogar-.
Con xesto delicado, levantou un folio, e nunha inmensa morea formada por DOUS papeis puiden ler o nome buscado de forma inmediata, aínda que os folios estaban ó revés.
- Perdoe, Gran Mestre da Mentira, creo ler nese papel F, U, T, U, R, O, D, I...
- Como?! -exclamou o Ollo de Fogo-.
- Si, eses son os papeis que vostede necesitaba.
- Ai, pois mira ti, que curioso! Pois igual levan aquí xa uns cuantos días, eh! -dixo alegre e desenfadada a administrativa-.
- Pois mira que ben -murmurou a Man Negra, botando lume polos ollos- xa está todo resolto. Retírate, insignificante escoura!
- Grazas, Señor dos Licántropos. Non o perturbo máis coa miña presenza e deséxolle toda a sorte do mundo para afrontar eses terribles encrucillados que ameazan a lectura da prensa matinal...

Recomendación:

Se pensades que me tomo demasiado a broma o mundo da burocracia, só tedes que probalo por vós mesmos. Xa veredes como é unha estratexia de supervivencia psicolóxica necesaria.
E ademais do consello de saúde, despois de tódalas referencias a Tolkien, podedes esperar o previsible, pero non vai ser "O señor dos aneis", senón a obra orixe do universo Tolkien, "O Silmarillion".

743. Terrible profecía

"- Voy a abrir la tapa del televisor para hacerle ver que esto es sólo un aparato electrónico lleno de lámparas, de cables y nada más.
- ¡No! No lo haga.
- ¿Por qué no?
- Sería como abrir una catarata de maldad. Aquí dentro está la violencia, la sangre, el horror, la mentira, todo está aquí, tratando de salir, de invadir las casas. Hasta los locutores, que parecen hombres y mujeres normales, no lo son, porque sólo hablan de guerra, de asesinatos, de... de raptos, de linchamientos.
- Pero si usted teme todo eso, ¿por qué sigue viendo televisión?
- Porque la necesito... porque ya no sé pensar... es ella la que piensa por mí".

("El televisor". Historias para no dormir. 1974)