21/4/10

311. Pechado (por vacacións)


Non exactamente, pero este blog vaise de proxecto Comenius por Europa adiante, en concreto a 2500 km do seu ordenador base habitual (en liña recta, o que fará o avión só os pilotos o sabe, ou iso preferimos crer os que nel viaxamos). E a volta volverá a empezar a viaxe, pero iso xa é outra historia...

O que nos agarda ás beiras do mar Báltico non se sabe exactamente, pero haberá cumprida información á volta, sobre todo dos aspectos máis peculiares, como é tradición neste blog. Impresionante o de ter tradicións en nove meses escasos!

Como último coletazo de servizo antes da expedición, Alplatovolverás... quere facer un favor ós informativos deste país. Con un simple vistazo wikipédico, podemos atopar xa 14 volcáns en Islandia, polo que os titulares destes días (exemplo1, exemplo2) sobre o "volcán islandés" son bastante inexactos, polo menos con unha probabilidade máxima de 1/14, aproximadamente un 7% de fiabilidade. Ou acaso para rematar a carreira de Xornalismo non se pide saber a diferenza entre artigos determinados e indeterminados?

Outra marabilla é a do alarmismo e a confusión sensacionalistas (exemplo3, exemplo4), aínda que para ser xustos, en ABC xa vemos que saben que hai polo menos outro volcán na illa.

Para que quede claro, o nome impronunciable é
Eyjafjalla, que tampouco é que teña corenta letras, vamos. O problema é que en algún medio apareceu o nome Eyjafjallajökull, que como ben se pode comprobar no wikienlace, non é o nome do volcán, senón do glaciar baixo do cal está situado o propio volcán; e como ben coñecemos os profesores, máis de sete letras ou de tres sílabas, e xa non digamos en idiomas estranxeiros, hoxe en día poden supoñer un abismo lingüístico máis profundo que o cráter do volcán en cuestión.

Pois ata aquí chega o post de hoxe e se o Eyjafjalla ten a ben, retomaremos a actividade nun par de semanas.

Recomendación:

E para despedir o post ó grande, aquí queda o inmenso "21st Century Schizoid Man" de King Crimson.
Por certo, se vos crea demasiados problemas o dos palabros anteriores, sempre nos queda a resposta obvia: "Ég tala ekki íslensku".



19/4/10

307. Escenas despois da batalla


Como ben contei en un post anterior, a partir de agora os resultados académicos dos meus alumnos só poden mellorar (o contrario case desafiaría as leis da natureza). Como consecuencia de tan lamentable conclusión, tiven o inevitable desfile de visitas de pais/nais, realmente un noventa e moitos por cento son nais, para tratar de ver como amañar a situación. Durante estas conversas un ten ocasión de expoñer a situación do alumno de forma clara e de tratar conxuntamente cos seus proxenitores como saír do desastre académico no que está metida a criatura, aínda que outra das cousas que tamén temos ocasión tódolos profesores é de escoitar cousas como as seguintes:

- "Eu, e que non o entendo. A min, o rapaz dime que estudia e despois chegan os exames e nada".
(Todo un clásico)

- "Entonces, ten suspensas a primeira e a segunda avaliación, e disme que na clase non fai nada desde fai uns catro meses e con mal comportamento. E ademais ten pendente a asignatura de primeiro, non?. Ben. E entonces, como o ves de posibilidades de aquí a fin de curso?".
(Sen palabras se queda un nestes momentos)

- "Eu xa sei que se esta portando mal, así que se fai falta darlle, vostede xa sabe".
(Xa sei, toallas molladas, sen testemuñas... que tentación!)

- "Perdona por molestarte. Yo ya sé perfectamente lo que pasa con la niña. No quería venir, pero me mandó mi mujer, ya sabes".
(Outro que se empeña na miña sabedoría, eu sei, ti sabes, el sabe...)

- "A nena non esperaba o suspenso. Mira, cando chegou a casa, viña mal, mal. Estaba moi nerviosa, pero bueno, deille unha pastilla das miñas e xa se foi tranquilizando".

(Neste caso, prefería non saber)


Recomendación:

Xa sabedes, o marabilloso mundo da educación está sempre aberto a novos enfoques, e, por sorte, os pais e nais das nosas pequenas malas bestas están sempre dispostos a engrandecer os nosos horizontes. Nesta liña de novos puntos de vista, aquí deixo unha revisión do conto de Brancaneves a cargo da banda alemá Rammstein, do álbum do 2001 "Mutter", o tema "Sonne".



14/4/10

293. Tres cores


"... aos pes había un lión deitado que tiña entre as poutas una coroa de pedra escachada, como si a fose a roer. Na traseira de todo, por embaixo dun sol rechamante, aboaiaba una bandeira que somellaba a española pro cunha coor de máis"...

..."-¿E ti de quén eres?
- Eu son da Patrocinio, a Vendolla.
- ¿É apelido de eiquí?
- Non señora, é que á miña nai chámanlle Vendolla porque vende xéneros polas casas.
- ¿Sodes moitos?
- Non señora, eu só.
- Montse, sembles un jutge.
- E o teu pai, naturalmente…
- Non o teño.
- ¿Logo morreu?
- Non señora, non o teño.
- Montse, no parlis de mes.
- Pois dille á túa nai que veña por eiquí, e que traia mostras para visillos de faia. ¿Esqueceraste?
- Non señora, ¡Ca…!

Nós non apartabamos os ollos do cadro.
- Ista é a imaxe da República, o que se di, unha alegoría. O gorro frixio (colleu un punteiro e sinalou o pemento) é un símbolo antigo do que hoxe entendemos por libertade; as cadeas crebadas queren dicir a escravitude monárquica vencida, o mesmo ista coroa rota. O lión representa a soberanía e o valor español.
- Somella ter sono. - Ríronse don Xaume e dona Montserrate, i eu fiquei certo de ter dito alguna parvada.
- ¿E a bandeira?
- É a bandeira española, naturalmente.
- ¿Non lle sobra unha coor?, - especilou o Paquito, coa súa vociña de pardáu.
- Non; é o morado, do primitivo pendón de Castela.
- O pendón... de Castela... - ecoóu Paquito, pensatibre. (A Vendolla era soriana, nada en Velilla de los Ajos)"

(Xente ao lonxe. Eduardo Blanco Amor)


Saúdos e República!

5/4/10

283. Permisos


"- Non se necesita un permiso para ter un neno. Así, que, por que vou necesitar unha licenza para construír unha casa?
- E que pasaría se construíses unha casa perigosa, ou fea?
- E se criaras un neno perigoso, ou estúpido?"

(Asfixia. Chuck Palahniuk)


3/4/10

281. Cuestión de modais


"¿Qué te pasa, Albert? Tienes tenedor y cuchillo, sabes para que sirven. ¿O has olvidado aquellos modales tan exquisitos? Mitchel te servirá el vino... el camarero se abstiene, Grace te servirá. ¡Come, Albert! Roy, sírvele vino."

(Helen Mirren, como Georgina en El cocinero, el ladrón, su mujer y su amante,
dirixida en 1990 por Peter Greenaway)