"La subida del IVA es el sablazo que el mal gobernante pega a sus compatriotas"
Efectivamente, Mariano (Rajoy). Quen te coñece mellor que ti mesmo, que xa dicías isto en marzo de 2010?
Por non falar do resto teu patético discurso de hoxe no que ías admitindo incumplir un tras outro tódolos puntos do teu programa económico, por non falar de como se está socializando esta crise na que os bancos e moitos dos seus dirixentes/ladróns se repartiron e/ou roubaron uns beneficios descomunais, mentres que as perdas as está pagando todo o país. Ai, non, todos non, os bancos seguen sen regulación adicional despois das xenerosas tempestades de millóns de euros que lles caeron enriba, os cargos políticos non reduciron os seus salarios e privilexios, as grandes fortunas do país e as grandes empresas non viron aumentar os seus impostos, a Igrexa segue a parasitar millóns e millóns de euros ano tras ano sen pasar pola caixa pola que o resto temos que pasar cando nos confesamos con Facenda. E por non falar tampouco dos grandes defraudadores, que seguirán ríndose do país a conta da xenerosa e irresponsable amnistía fiscal dictada polo teu goberno.
Pero claro, ti, meu pobre, entre a herdanza recibida (non me estraña que o país estea pobre, tocáronlle ó teu goberno tódalas herdanzas), e o que non che queda máis remedio que facer, e o que nos impoñen os malvados europeos, ti, como de costume, non te enteras de nada e vas tirando para diante coa inocencia dun año a punto de convertirse en suculento asado previo paso polo matadeiro.
O matadeiro no que se terán que facer os sacrificios que nos pides a todos, pero que acabas lexislando que fagamos os funcionarios, os pensionistas e os parados. Como o teu predecesor nos deixou tremendo cando ti opinabas que os recortes eran malos, malos, malísimos, agora non che quedou máis remedio, meu pobre, que seguir o seu camiño, pero claro, as cousas, a facelas, facelas ben, non como o outro que só nos meteu un pau do 5% de media ós funcionarios e lle fixo unhas pequenas cóxegas ós pensionistas, e uns regaliños de nada ós empresarios creando un marco lexislativo laboral próximo á explotación.
Tanto criticar ó anterior inquilino do teu chabolo (canto pagas de aluguer?) e resulta que che foi despexando o camiño para que pasaras por riba das clases medias e baixas deste país como o cabalo de Atila... se no fondo ata tes sorte.
Do meu, xa nin comentar, porque entre ti e os teus predecesores conseguistes ir estendendo a idea de que os funcionarios nos queixamos de vicio, pero que saibas que empezo a estar farto, non, o seguinte, de que sempre me pidades "esforzos", bonito eufemismo baixo o cal agochades a degradación permanente das nosas condicións de traballo, tanto económicas como de realización do mesmo. Da nosa consideración social na que tanto traballades coas vosas declaracións, tranquilos, síntome autorizado a facer comentarios do mesmo tipo cando fale de vós, os políticos que nos gobernades.
En resumo, Presidente, que por min, como se vos parte un raio a ti e a tódolos que che estiveron aplaudindo e rindo a gracia durante un minuto despois de anunciar no Congreso o gran estacazo que lle ides meter ó país... para ser exactos só a parte do país, exactamente á parte que máis queimada estaba xa.
Efectivamente, Mariano (Rajoy). Quen te coñece mellor que ti mesmo, que xa dicías isto en marzo de 2010?
Por non falar do resto teu patético discurso de hoxe no que ías admitindo incumplir un tras outro tódolos puntos do teu programa económico, por non falar de como se está socializando esta crise na que os bancos e moitos dos seus dirixentes/ladróns se repartiron e/ou roubaron uns beneficios descomunais, mentres que as perdas as está pagando todo o país. Ai, non, todos non, os bancos seguen sen regulación adicional despois das xenerosas tempestades de millóns de euros que lles caeron enriba, os cargos políticos non reduciron os seus salarios e privilexios, as grandes fortunas do país e as grandes empresas non viron aumentar os seus impostos, a Igrexa segue a parasitar millóns e millóns de euros ano tras ano sen pasar pola caixa pola que o resto temos que pasar cando nos confesamos con Facenda. E por non falar tampouco dos grandes defraudadores, que seguirán ríndose do país a conta da xenerosa e irresponsable amnistía fiscal dictada polo teu goberno.
Pero claro, ti, meu pobre, entre a herdanza recibida (non me estraña que o país estea pobre, tocáronlle ó teu goberno tódalas herdanzas), e o que non che queda máis remedio que facer, e o que nos impoñen os malvados europeos, ti, como de costume, non te enteras de nada e vas tirando para diante coa inocencia dun año a punto de convertirse en suculento asado previo paso polo matadeiro.
O matadeiro no que se terán que facer os sacrificios que nos pides a todos, pero que acabas lexislando que fagamos os funcionarios, os pensionistas e os parados. Como o teu predecesor nos deixou tremendo cando ti opinabas que os recortes eran malos, malos, malísimos, agora non che quedou máis remedio, meu pobre, que seguir o seu camiño, pero claro, as cousas, a facelas, facelas ben, non como o outro que só nos meteu un pau do 5% de media ós funcionarios e lle fixo unhas pequenas cóxegas ós pensionistas, e uns regaliños de nada ós empresarios creando un marco lexislativo laboral próximo á explotación.
Tanto criticar ó anterior inquilino do teu chabolo (canto pagas de aluguer?) e resulta que che foi despexando o camiño para que pasaras por riba das clases medias e baixas deste país como o cabalo de Atila... se no fondo ata tes sorte.
Do meu, xa nin comentar, porque entre ti e os teus predecesores conseguistes ir estendendo a idea de que os funcionarios nos queixamos de vicio, pero que saibas que empezo a estar farto, non, o seguinte, de que sempre me pidades "esforzos", bonito eufemismo baixo o cal agochades a degradación permanente das nosas condicións de traballo, tanto económicas como de realización do mesmo. Da nosa consideración social na que tanto traballades coas vosas declaracións, tranquilos, síntome autorizado a facer comentarios do mesmo tipo cando fale de vós, os políticos que nos gobernades.
En resumo, Presidente, que por min, como se vos parte un raio a ti e a tódolos que che estiveron aplaudindo e rindo a gracia durante un minuto despois de anunciar no Congreso o gran estacazo que lle ides meter ó país... para ser exactos só a parte do país, exactamente á parte que máis queimada estaba xa.
Recomendación:
Pensando nas sensacións que tiven hoxe ó escoitar parte do discurso do Presidente, veume á cabeza esta canción de Los Rodríguez (curiosa ironía), "Palabras más, palabras menos".
Estaría pensando durante o seu discurso nas "palabras llenas de remordimiento, palabras que se lleva el viento"?
No hay comentarios:
Publicar un comentario