Os casos de violencia escolar, agresións e demais menudencias que teñen/temos que padecer os profesores están á orde do día, aínda que de vez en cando suceden outras cousas menos desagradables, pero non menos desconcertantes, como o que se narra a continuación.
Estaba o profesor rematando unha das súas sabias e interesantes (algún dos asistentes opinaría que tan interesante como a vida sexual das cascudas no norte de Eritrea) explicacións a un grupo de tenr@s garrulill@s, cando decidíu pechar a explicación cun dinámico e apaixoante (considerando como referencia a vida do percebe) turno de preguntas consistente en:
- Ben! Entón, temos algunha dúbida?
(NADA. Aquí só faltaba o arbusto rodante da películas do Oeste.)
- De acordo. Entonces, pasamos ó seguinte apartado.
Unha man que se alza no medio da multitude formada por oito seres próximos á inmobilidade perpetua.
- Si?
- Profe!
- Dime.
- ¡Que guapo estás hoy!
- Ah, mmmm... nada máis?
- No, era sólo eso.
- Pois... grazas. Eh, continuamos...
Como dixen, sorprendente e desconcertante. Agora ó profesor só lle queda tratar de atopar unha forma, delicada e que non faga dano, de dicirlle á criatura que ten poñer gafas ou lentes de contacto. Algo se lle ocorrerá...
Estaba o profesor rematando unha das súas sabias e interesantes (algún dos asistentes opinaría que tan interesante como a vida sexual das cascudas no norte de Eritrea) explicacións a un grupo de tenr@s garrulill@s, cando decidíu pechar a explicación cun dinámico e apaixoante (considerando como referencia a vida do percebe) turno de preguntas consistente en:
- Ben! Entón, temos algunha dúbida?
(NADA. Aquí só faltaba o arbusto rodante da películas do Oeste.)
- De acordo. Entonces, pasamos ó seguinte apartado.
Unha man que se alza no medio da multitude formada por oito seres próximos á inmobilidade perpetua.
- Si?
- Profe!
- Dime.
- ¡Que guapo estás hoy!
- Ah, mmmm... nada máis?
- No, era sólo eso.
- Pois... grazas. Eh, continuamos...
Como dixen, sorprendente e desconcertante. Agora ó profesor só lle queda tratar de atopar unha forma, delicada e que non faga dano, de dicirlle á criatura que ten poñer gafas ou lentes de contacto. Algo se lle ocorrerá...
Recomendación:
Despois de este balsámico momento para a autoestima docente, tan acostumada a levar leña de todas partes, deixo algo igualmente relaxante. "Paper nut", do álbum de 1984 "Song for everyone" de Jan Garbarek, Laksminarayana Shankar, Zakir Hussain e Trilok Gurtu.
Como curiosidade, está publicado na editorial alemá ECM, que ten como lema: "O mellor son despois do silencio".
No hay comentarios:
Publicar un comentario