Nestes días de vagancia, encherolas familiares varias, neve e compras case compulsivas, así como quen non quere a cousa, apareceron un día en rolda de prensa o Presidente da Xunta e o Conselleiro de Educación para anunciar a solución a tódolos males do noso sistema educativo: o Novo decreto do galego (oficialmente, Decreto do plurilingüismo no ensino non universitario de Galicia, así soa como máis importante, debeu pensar a mente lúcida que o redactou). Nesta comparecencia pública dos no sucesivo denominados Inepto Educativo 1 e Inepto Educativo 2 (o número é só para distinguir, non indica necesariamente unha gradación do descoñecemento do sistema educativo que teñen ó seu cargo, que en ambos casos aparenta ser de bastante importancia), o día 29 de decembro, I.E.1, escoltado por I.E.2, desglosou unha serie de razóns e argumentos para un novo marco regulador das linguas no noso sistema educativo, interesantes razóns cheas de sapiencia, pero con un pequeno defecto, que parecía estar falando non doutro país, senón doutro planeta no que á educación se refire. Un dos anuncios estrela é o trilingüismo, coa novidade das materias en inglés e as cotas mínimas do 33% para as linguas. Tal vez, se tivera sido informado por I.E.2 do estado real do sistema educativo, sabería que estamos de pena en canto a competencias lingüísticas e matemáticas, co cal debería pensar en outras prioridades:
- O recorte de prazas do profesorado co conseguinte aumento do número de alumnos por clase non favorece a calidade do ensino, por moito que o I.E.2 mire para outro lado.
- A situación das linguas non se amaña coa circular 5/2009, duro ataque ás Escolas Oficiais de Idiomas. (Un dos episodios máis esperpénticos foi o referido neste artigo, no cal I.E.2 negouse a recibir a un grupo de profesores da EOI de Lugo porque non lle gustou como lle protestaron).
- Tampouco é un gran solución para o sistema público a inxección de cartos nos centros privados concertados. Por que seguimos a pagar estes centros con perda de alumnado nos públicos?
Esto son pequenos exemplos de como está a situación, pero imos centrarnos no xa famoso borrador do decreto. Como diría o Rei, nestas datas tan sinaladas fixen un oco nas actividades da época e tiven a ben ler o borrador (ver aquí) para ter unha idea do que ía falar.
O documento en si, unhas escasas trece páxinas, lese bastante rápido, letra grande e un estilo bastante sintético, excepto no preámbulo, que presenta o característico estilo oficial de imos encher un par de follas sen dicir nada, cousa non de todo exacta, porque no referido á consulta ós pais (exemplo de rigor estatístico que debería estudarse na miña querida Facultade de Matemáticas e exemplo de usar os datos como a un lle convén, descúbrome ante Anxo Lorenzo, candidato a I.E.3) de principios do verán conta o que o propio goberno nos contou antes para convencernos da necesidade dun novo decreto. Outra das súas virtudes é o uso constante da ambigüidade, que permite dicir unha cousa e a contraria segundo sexa necesario e quedarse tan ancho.
Acto seguido pasamos ás disposicións, onde abunda a expresión "carácter xeral" (abrimos a porta a excepcións interesadas xerais?) e se nos anuncia:
Educación Infantil
Aparece o interesante concepto de lingua predominante e novamente a consulta ás familias (E se papá quere un idioma e mamá outro?). De todas formas atenderase individualizadamente ós alumnos da lingua non predominante. (Contratarán máis mestres?).
Aparece o interesante concepto de lingua predominante e novamente a consulta ás familias (E se papá quere un idioma e mamá outro?). De todas formas atenderase individualizadamente ós alumnos da lingua non predominante. (Contratarán máis mestres?).
Educación Primaria, Secundaria e Bacharelato
Aparece o da competencia en lingua estranxeira e os terzos (galego, castelán e outra lingua estranxeira). En Primaria, Matemáticas e Coñecemento do Medio pasan a ser impartidas unha en galego e outra en castelán segundo a opinión vinculante das familias (Outra curiosa posibilidade: profesor galegofalante dando clase en castelán e o seu compañeiro castelanfalante dando clase en galego. I.E.1 e I.E.2 en acción rematando coa imposición, non?).
En Secundaria, máis do mesmo, Matemáticas e Ciencias Sociais. En ambos casos, poderían ser impartidas en linguas estranxeiras baixo autorización da inspección educativa (cousa improbable, pois estarán demasiado ocupados recurtando persoal centro a centro).
En Bacharelato, "cada centro educativo ofertará unha oferta equilibrada de materias comúns, de modalidade e optativas para impartir en galego, en castelán e en linguas estranxeiras". (Cito literalmente este exemplo de non dicir nada).
No resto dos niveis educativos (F.P. específica, ensinanzas artísticas e deportivas e ensinanzas de persoas adultas) o borrador enuncia xeralidades, especificando que o alumnado coñeza o vocabulario específico en galego dos módulos.
Aparece o da competencia en lingua estranxeira e os terzos (galego, castelán e outra lingua estranxeira). En Primaria, Matemáticas e Coñecemento do Medio pasan a ser impartidas unha en galego e outra en castelán segundo a opinión vinculante das familias (Outra curiosa posibilidade: profesor galegofalante dando clase en castelán e o seu compañeiro castelanfalante dando clase en galego. I.E.1 e I.E.2 en acción rematando coa imposición, non?).
En Secundaria, máis do mesmo, Matemáticas e Ciencias Sociais. En ambos casos, poderían ser impartidas en linguas estranxeiras baixo autorización da inspección educativa (cousa improbable, pois estarán demasiado ocupados recurtando persoal centro a centro).
En Bacharelato, "cada centro educativo ofertará unha oferta equilibrada de materias comúns, de modalidade e optativas para impartir en galego, en castelán e en linguas estranxeiras". (Cito literalmente este exemplo de non dicir nada).
No resto dos niveis educativos (F.P. específica, ensinanzas artísticas e deportivas e ensinanzas de persoas adultas) o borrador enuncia xeralidades, especificando que o alumnado coñeza o vocabulario específico en galego dos módulos.
A partir de aquí, enúncianse outros aspectos como o dos materiais curriculares (abrimos outra porta a regalos ó sector editorial como o foi o cambio no sistema de gratuidade dos libros de texto?); o proxecto linguístico do centro (previsible fonte de problemas nos claustros de profesores), cun curioso último punto 5, ver páx. 8, no cal a Administración se reserva o dereito a cambios ano a ano usando como coartada á maltratada Lei de Normalización Lingüística. Na disposición 10 fálase dos novos Equipos de dinamización da lingua galega (Cambio de nome dos Equipos de Dinamización e Normalización Lingüística para eliminar todo rastro da etapa bipartita? Se facemos caso ó propio borrador, na disposición adicional transitoria 2ª, non se ve moito máis).
O resto das disposicións enuncian aspectos prácticos de funcionamento e así imos chegando ás disposicións adicionais, que seguindo o costume ó que o goberno de I.E.1 (e outros máis, verdade, ministra de Cultura?) lle colleu o gusto de colar as cousas a última hora, atopamos as perlas que pechan este curioso colar:
- Primeira (determinación da lingua de impartición de materias). (Imos repetir o circo da enquisa outra vez? Desde aquí, como posuidor da especialidade de Estatística e Investigación Operativa, ofrézome voluntario, un pico para axudar á hipoteca non ven mal e visto o visto, o nivel do traballo tampouco debería asustarme). Consultarase cada catro anos ás familias e logo o tema pasara polo Consello Escolar, co cal temos un posible foco de enfrontamento entre o centro e os pais, que, como todos sabemos, é o clima ideal para un proceso educativo. Para rematar a xogada, o procedemento desenvolverase nunha orde posterior ó decreto, ou hai medo a anunciar as intencións, ou tanta presa co decreto non dou tempo a preparar isto.
- Segunda (avaliación do grao de competencia nas linguas oficiais). Establecerase un procedemento. Tan claro como transparente, outro bonito exemplo de como non dicir nada.
- Terceira (avaliación de resultados). Anualmente, o goberno analizará a aplicación do decreto e desenvolverá as disposicións precisas para a mellora dos seus obxectivos. Tampouco está a mal a posibilidade de parches ano tras ano, axuda moito nas labores organizativas dos centros.
- Cuarta (valoración da formación do profesorado en linguas estranxeiras). Dado que o ataque ás EOI está sendo duro, a ver como se fai isto, máis ben parece que imos para atrás.
- Transitoria 1ª (o mellor para o final). Cito textualmente: "Na medida en que os centros educativos non dispoñan dos recursos humanos que lles permitan ofertar as horas semanais en lingua(s) estranxeira(s), estas impartiranse en galego ou castelán, escoitando a opinión das familias e aprobando no Consello Escolar unha asignación lingüística que asegure o máximo equilibrio na distribución de horas semanais nas dúas linguas oficiais". É dicir que se non se pode, pois non se pode e ademais é imposible. O problema é que centros destes hai bastantes.
- Transitoria 2ª (cambio de nome dos EDNL).
- Primeira (determinación da lingua de impartición de materias). (Imos repetir o circo da enquisa outra vez? Desde aquí, como posuidor da especialidade de Estatística e Investigación Operativa, ofrézome voluntario, un pico para axudar á hipoteca non ven mal e visto o visto, o nivel do traballo tampouco debería asustarme). Consultarase cada catro anos ás familias e logo o tema pasara polo Consello Escolar, co cal temos un posible foco de enfrontamento entre o centro e os pais, que, como todos sabemos, é o clima ideal para un proceso educativo. Para rematar a xogada, o procedemento desenvolverase nunha orde posterior ó decreto, ou hai medo a anunciar as intencións, ou tanta presa co decreto non dou tempo a preparar isto.
- Segunda (avaliación do grao de competencia nas linguas oficiais). Establecerase un procedemento. Tan claro como transparente, outro bonito exemplo de como non dicir nada.
- Terceira (avaliación de resultados). Anualmente, o goberno analizará a aplicación do decreto e desenvolverá as disposicións precisas para a mellora dos seus obxectivos. Tampouco está a mal a posibilidade de parches ano tras ano, axuda moito nas labores organizativas dos centros.
- Cuarta (valoración da formación do profesorado en linguas estranxeiras). Dado que o ataque ás EOI está sendo duro, a ver como se fai isto, máis ben parece que imos para atrás.
- Transitoria 1ª (o mellor para o final). Cito textualmente: "Na medida en que os centros educativos non dispoñan dos recursos humanos que lles permitan ofertar as horas semanais en lingua(s) estranxeira(s), estas impartiranse en galego ou castelán, escoitando a opinión das familias e aprobando no Consello Escolar unha asignación lingüística que asegure o máximo equilibrio na distribución de horas semanais nas dúas linguas oficiais". É dicir que se non se pode, pois non se pode e ademais é imposible. O problema é que centros destes hai bastantes.
- Transitoria 2ª (cambio de nome dos EDNL).
(E ata aquí chega o borrador e comentarios ó respecto)
Resumindo, creo que estamos ante un decreto que vai facer pagar ó sistema educativo as débedas electorais de I.E.1 polos favores prestados en forma de follón mediático na campaña por colectivos como Galicia Bilingüe (de todas formas, tampouco lles gustou moito), decreto que se fai desde un punto de vista político sen máis miras que as do electoralismo puro e duro, facendo méritos máis alá do Padornelo para futuras aventuras políticas do actual inquilino da residencia de Monte Pío. Tamén cabería preguntarse porque este post que eu me tomei un par de horas en facer non se ten visto en xornais tan serios como aqueles que se fixeron eco das tropelías do anterior goberno durante a campaña das pasadas eleccións. Será que eu non recibo subvencións da Xunta nin estou metido en guerras empresariais con outros blogs de intereses distintos? Todo isto son divagacións, pero co problema de que tratan sobre un dos valores máis importantes que coidar, a educación dos nosos fillos, valor que leva tempo sendo tratado como algo irrelevante polos nosos políticos (sen excepcións, hai que ser xustos) e que ademais engade elementos de posibles conflitos entre pais de alumnos e centros educativos, co cal queda en evidencia outro dos aspectos do modo de proceder político de I.E.1 e I.E.2, a covardía á hora de dar a cara, que solucionan pasándolle o problema a outros, neste caso aínda peor, creando eles un problema para que o resolvan outros.
KONIEC (toma competencia en linguas estranxeiras!)
1 comentario:
Soy simple, y cada vez me gusta ser más simple. Por lo tanto, me limito a decir: ¿Por qué no podemos hablar en la lengua que nos apetezca y donde nos apetezca?
Publicar un comentario