397. Escenas despois da batalla (II)

Por fin rematou o curso, salvo trámites burocráticos e ese momento tan querido dentro da profesión que son os claustros, reunións onde podemos debater sobre o humano e o divino, perdendo o tempo en bastantes ocasións. Pero como nestas épocas hai notas, soe haber nais (e algún pai) que veñen falar cos profesores/domadores da súa prole e déixannos frases para a historia como as que se citan a continuación:

- "Eu non sei que lle pasa á nena, porque a súa irmá está facendo unha carreira e vai aprobando todo sen ningún problema".
(Aí está o fallo, xa me parecía que lle tiña que facer os exames á outra irmá)

- "O rapaz está con tratamento, pero non llo estamos dando por se acaso".
(Non vaia ser que mellore, claro)

- "Estamos moi matizados con respecto ó do rapaz".
(Pois menos mal, porque eu tendo a perderme nos matices)

- "Ai, profe! Coas notas destes exames non sei que imos facer coa rapaza".
(Por unha vez, eu si que o sei, é máis, téñoo clarísimo: Sus-pen-so!)

- "O neno, xa sabes, ven dun colexio de curas e alí se facía falta levantarlle a man..."
(Esta laxitude que nos invade na escola pública... non sei onde acabaremos)

Recomendación:

E para o verán, antes de que a prensa nos intimide cos supostos gustos literarios dos nosos políticos, desde aquí, vía recomendación de Grandma's Trust, aconsello "Las aventuras del valiente soldado Svejk", novela de Jaroslav Hašek, na que conta o absurdo da guerra desde o punto de vista das andanzas do soldado Josef Švejk, todo un paradigma da carencia das virtudes que debería ter un bo soldado, neste caso inmerso na Primeira Guerra Mundial no bando do Imperio Austrohúngaro.