Algo así deberon pensar as persoas que inspiran este post: Annie Edson Taylor e Bobby Leach, os cales aparte da súa bondade, laboriosidade e outras moitas virtudes que non se discutirán neste blog, máis que nada por falta de datos, son coñecidos por algo do que si hai coñecemento: ser os dous primeiros en ter saltado, e sobrevivido, desde o alto das cataratas do Niágara a bordo dun barril.
Annie Taylor (foto da esquerda), unha viúva mestra de danza cunha vida bastante azarosa, decidiu o día do seu sesaxésimo terceiro cumpreanos que a súa vida era demasiado aburrida e sen expectativas, e así e co fin de facer algo novidoso, o 24 de outubro de 1901 embarcou nun barril e lanzouse ás Horseshoe Falls no río Niágara, de onde foi rescatada máis tarde, tras vinte minutos de viaxe, con tan só unha pequena brecha na cabeza. Cóntase que, nada máis ser rescatada, declarou á prensa: "Aínda que fose co meu derradeiro alento, recomendaría a calquera que non intentase isto. Antes iría cara a boca dun canón sabendo que me vai facer pedazos que volver a tirarme polas cataratas".
A "Raíña da néboa", como foi alcumada despois da súa fazaña debido á permanente néboa que forman as cataratas, empezou a gañar algúns cartos facendo fotos co seu barril e contando a súa historia, o que durou pouco, xa que o seu manager fuxiu co barril, gastando ela boa parte da súa escasa fortuna en detectives privados para tratar de localizalo e recuperar o seu prezado medio de transporte. Despois de varios intentos por reflotar a súa popularidade e chegando a cousas tan pintorescas como tratar de vivir da Bolsa, exercer como clarividente ou proporcionando tratamentos médico-magnéticos ós habitantes da zona, faleceu en 1921.
Alguén que non se tomou moi en serio as advertencias de Annie Taylor foi Bobby Leach, e máis, non tivo o menor reparo en proclamar que o faría mellor que ela. Antigo empregado do circo Barnum & Bailey, Leach xa fixera algunha tentativa curiosa navegando polos rápidos do río Niágara, pero o 25 de xullo de 1911 deu o salto definitivo, nunca mellor dito, ó lanzarse no seu barril polas cataratas. A pesar do seu aspecto de serenidade e confianza da foto que vemos máis abaixo, na que o vemos sentado no seu barril-acoirazado meses máis tarde do salto, a fazaña custoulle seis meses de recuperación, unha mandíbula e as rótulas fracturadas, e a presenza dunha nova compañía, o seu bastón.
A partir de aquí, Leach emulou tamén a Annie Taylor vivindo de contar a súa aventura, pero ó contrario desta, Leach tivo un final peculiar, incluso podería dicir que ridículo despois do que levaba vivido. Durante unha xira publicitaria por Nova Zelanda, resultou ferido nunha perna ó escorregar sobre unha pel de laranxa, a perna infectouse e tivo que ser amputado dela, o que non impediu que a infección se estendera, morrendo dous meses máis tarde, en abril de 1926.
Non debería pechar o post sen comentar que a lista de xente que buscou a gloria, a aventura, o risco ou vaia un a saber o que, é inmensa, igual que as formas de facelo, polo que se alguén ten curiosidade, deixo este enlace (en inglés) no que podedes empaparvos de coñecemento inútil, tal e como ten este blog por bandeira.
Annie Taylor (foto da esquerda), unha viúva mestra de danza cunha vida bastante azarosa, decidiu o día do seu sesaxésimo terceiro cumpreanos que a súa vida era demasiado aburrida e sen expectativas, e así e co fin de facer algo novidoso, o 24 de outubro de 1901 embarcou nun barril e lanzouse ás Horseshoe Falls no río Niágara, de onde foi rescatada máis tarde, tras vinte minutos de viaxe, con tan só unha pequena brecha na cabeza. Cóntase que, nada máis ser rescatada, declarou á prensa: "Aínda que fose co meu derradeiro alento, recomendaría a calquera que non intentase isto. Antes iría cara a boca dun canón sabendo que me vai facer pedazos que volver a tirarme polas cataratas".A "Raíña da néboa", como foi alcumada despois da súa fazaña debido á permanente néboa que forman as cataratas, empezou a gañar algúns cartos facendo fotos co seu barril e contando a súa historia, o que durou pouco, xa que o seu manager fuxiu co barril, gastando ela boa parte da súa escasa fortuna en detectives privados para tratar de localizalo e recuperar o seu prezado medio de transporte. Despois de varios intentos por reflotar a súa popularidade e chegando a cousas tan pintorescas como tratar de vivir da Bolsa, exercer como clarividente ou proporcionando tratamentos médico-magnéticos ós habitantes da zona, faleceu en 1921.
Alguén que non se tomou moi en serio as advertencias de Annie Taylor foi Bobby Leach, e máis, non tivo o menor reparo en proclamar que o faría mellor que ela. Antigo empregado do circo Barnum & Bailey, Leach xa fixera algunha tentativa curiosa navegando polos rápidos do río Niágara, pero o 25 de xullo de 1911 deu o salto definitivo, nunca mellor dito, ó lanzarse no seu barril polas cataratas. A pesar do seu aspecto de serenidade e confianza da foto que vemos máis abaixo, na que o vemos sentado no seu barril-acoirazado meses máis tarde do salto, a fazaña custoulle seis meses de recuperación, unha mandíbula e as rótulas fracturadas, e a presenza dunha nova compañía, o seu bastón.
A partir de aquí, Leach emulou tamén a Annie Taylor vivindo de contar a súa aventura, pero ó contrario desta, Leach tivo un final peculiar, incluso podería dicir que ridículo despois do que levaba vivido. Durante unha xira publicitaria por Nova Zelanda, resultou ferido nunha perna ó escorregar sobre unha pel de laranxa, a perna infectouse e tivo que ser amputado dela, o que non impediu que a infección se estendera, morrendo dous meses máis tarde, en abril de 1926.
Non debería pechar o post sen comentar que a lista de xente que buscou a gloria, a aventura, o risco ou vaia un a saber o que, é inmensa, igual que as formas de facelo, polo que se alguén ten curiosidade, deixo este enlace (en inglés) no que podedes empaparvos de coñecemento inútil, tal e como ten este blog por bandeira.
Recomendación:
Unha historia que rematei de ler onte e que tamén vai encamiñada rumbo á autodestrución do seu protagonista é a que conta Nick Cave, polifacético cantante australiano, na súa segunda novela, "A morte de Bunny Munro". A historia dun vendedor de cosméticos a domicilio, obseso sexual, que ten como punto de partida a morte por suicidio da súa muller e que nos irá levando de forma desbocada a un impactante final.
No hay comentarios:
Publicar un comentario